Translation Memory Updates w Trados Studio - jak wykonać?
Jednym z zadań seryjnych (ang. Batch Tasks) dostępnych w Trados Studio jest Translation Memory Updates, czyli aktualizacja pamięci tłumaczeń (ang. translation memory – w skrócie TM).
Więcej na temat podstawowych pojęć jak TM w artykule Komputerowe wspomaganie tłumaczeń – czym są narzędzia CAT.
W trakcie pracy w edytorze, jeżeli zatwierdzamy (Ctrl + Enter) segmenty, to zazwyczaj nie będzie nam to zadanie potrzebne. Ale jeżeli odbieramy paczki zwrotne, pracujemy z SDLXLIFF-em, który częściowo ktoś inny tłumaczył wymieniamy się SDLXLIFF-ami, robimy weryfikację na SDLXLIFF-ie czy po prostu mamy wątpliwości czy wszystko zatwierdziliśmy po drodze, to właśnie po to jest zadanie hurtowego dodania treści do pamięci tłumaczeń – żeby dodać do naszych TM te treści, które mogły do niej nie trafić, a powinne były.
Występuje ono pod dwoma pozycjami w menu Batch Tasks:
Update Main Translation Memories,
Update Project Translation Memories.
Pierwsza opcja aktualizuje normalne pamięci tłumaczeń, a ta druga tzw. pamięci projektowe. W dużym skrócie – TM projektowe są kopiami naszych normalnych pamięci. Jeżeli zdecydowaliśmy się na pracę z pamięciami projektowymi, to najpierw wszystko trafia do nich, a dopiero później do tych normalnych. W ten sposób powstaje bufor mający zabezpieczyć nas przed dodaniem nowych treści do normalnych TM zbyt szybko. Domyślnie Trados Studio pracuje zawsze na normalnych TM.
Niezależnie od tego, czy pracujemy z normalnymi TM czy z projektowymi, użycie Translation Memory Updates wygląda dalej tak samo.
Klikamy Next, aby przejść do kluczowych dla nas ustawień.
I na kolejnym ekranie pojawiają się opcje, które są kluczowe dla zachowania porządku w naszych pamięciach tłumaczeń. Warto świadomie wybierać z pośród dostępnych możliwości, chociaż najczęściej będzie to ta zalecana (recommended).
Jeżeli za pośrednictwem zadania Translation Memory Updates do pamięci trafiają całkiem nowe wpisy, to nie ma znaczenia, która z pięciu opcji jest zaznaczona. Ale co ma się stać, jeżeli dodajemy ponownie treści, które już występują w naszych TM? A teraz mogło się okazać, że inaczej je przetłumaczyliśmy. Albo kontekst jest inny. Trados musi wiedzieć, co zrobić. Do tego służą opcje If target segments differ.
Merge translation units (recommended) – jest to zalecane ustawienie. Jeśli tłumaczenie w pliku SDLXLIFF i w pamięci tłumaczeń mają ten sam kontekst, to w TM nic się nie zmieni. Jeśli kontekst jest inny, niż ten już istniejący, do TM dodana zostanie nowa jednostka tłumaczeniowa z nowym kontekstem. Jak postrzegany jest kontekst? Mamy identyczne zdanie źródłowe jak w TM, ale tym razem zdanie jest w akapicie a wcześniej było jako nagłówek, albo jako element listy, itd. Czyli to samo zdanie źródłowe w innej strukturze (kontekście).
Add new translation unit – zawsze dodawaj do TM tłumaczenia jako nowe pozycje. Oznacza to, że istniejące w TM jednostki nie są nigdy nadpisywane i powstają duplikaty (to samo źródło, ale różne tłumaczenia) w tym samym kontekście. Ta opcja generalnie tworzy bałagan.
Overwrite existing translation units – zawsze nadpisuj istniejące jednostki tłumaczeniowe. Czyli nowe zastępuje stare, nie patrząc na nic.
Leave translation units unchanged – ta opcja zachowuje istniejące jednostki tłumaczeniowe bez zmian, więc w przypadku identycznych zdań źródłowych, zawsze pozostają te dotychczasowe. Nowe wersje przepadają.
Keep most recent translation units – Trados wybiera to tłumaczenie, które jest nowsze (na podstawie daty modyfikacji).
Powyższe opcje decydują, co ma się stać, jeżeli zdania źródłowe w naszym bieżącym projekcie oraz w pamięci tłumaczeń są identyczne, ale ich tłumaczenia są inne.
W tym miejscu można w zasadzie kliknąć Finish, ale poniżej jest jeszcze kilka ustawień, którym warto się przyjrzeć.
Sekcja Segment status pozwala wybrać, które segmenty (z jakim statusem) zostaną zaimportowane do pamięci tłumaczeń.
Więcej na temat statusów segmentów w artykule Segmenty i statusy w edytorze Tradosa Studio i Language Cloud.
Domyślnie zaznaczone są statusy:
Translated,
Translation Approved,
Signed Off.
Są to najbezpieczniejsze statusy i zalecam pozostanie przy nich. Generalnie oznaczają, że ktoś oglądał (a przynajmniej powinien był...) i zatwierdził dany tekst.
Pozostałych można używać wówczas, jeżeli jesteśmy pewni swojej decyzji. Np. podczas tłumaczenia celowo pozostawiałem niektóre segmenty w statusie Draft, ale wiem, że są dobre i mogę je hurtem wrzucić do TM.
Pozostała jeszcze ostatnia sekcja okna Translation Memory Updates, o tajemniczej nazwie TM User ID.
Każde tłumaczenie, które trafia do TM zawiera pewne informacje, m.in. kto jest autorem danego segmentu – TM User ID. Jeżeli pracujemy sami, to oczywiście my będziemy oznaczeni jako autor. Jeżeli chcesz sprawdzić, jakie masz identyfikator autora, kliknij przycisk TM User ID, widoczny na dole okna. Można go oczywiście od razu zmienić, jeżeli chcemy. Innym sposobem na zmianę tego identyfikatora, jest przejście do File - Setup - Users - Edit.
Uwaga: kiedy wykonujemy dla kogoś zlecenie (z paczki projektowej lub bezpośrednio z SDLXLIFF), to TM User ID trafia dla zleceniodawcy.
Domyślnie zaznaczona opcja Use information from bilingual file to update TU system fields powoduje, że importowana do TM jednostka tłumaczenia (ang. translation unit – TU) otrzymuje takiego autora, jaki jest w segmentach pliku SDLXIFF. Dzięki temu w naszych TM pozostaje informacja, kto tłumaczył dane treści.
Jeżeli nie chcemy, żeby w naszych TM była przechowywana informacja o autorze, wystarczy odznaczyć opcję Use information from bilingual file to update TU system fields. Wówczas to my zostaniemy oznaczeni jako autor.
Dla doprecyzowania:
w edytorze tekst źródłowy + tłumaczenie to segment,
w pamięci tłumaczeń tekst źródłowy + tłumaczenie to jednostka tłumaczenia.
W zasadzie tyle... wystarczy kliknąć przycisk Finish i czekać na rezultat :)